Επισκέφτηκα τον χώρο του Φαληρικού Δέλτα για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2007, μετά από πρόταση του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος να καταγράψω φωτογραφικά, αλλά και υπό το πρίσμα της παράλληλης ιδιότητάς μου, του αρχιτέκτονα, το χρονικό αυτού του μοναδικού για τα ελληνικά δεδομένα εργοταξίου σε σχέδια του Renzo Piano. Από τότε, αργά και σταθερά, χωρίς θόρυβο και εντάσεις, το τοπίο έχει αλλάξει ριζικά. Εκατοντάδες εργάτες και μηχανικοί εγκαταστάθηκαν στο εργοτάξιο και βαριά μηχανήματα άρχισαν τη δουλειά τους, αναπλάθοντας για πάντα αυτόν τον τόπο, μετατρέποντάς τον σταδιακά από εγκαταλελειμμένο αστικό κενό σε πολιτιστικό και καλλιτεχνικό κέντρο της πόλης.

Κατά τη διάρκεια της κατασκευής του Κέντρου Πολιτισμού, είχα την ευκαιρία να είμαι προνομιακός θεατής ενός τοπίου σε μετάβαση. Όταν το έργο ολοκληρωθεί και ανοίξει τις πόρτες του στο κοινό, οι καθημερινοί χρήστες του, οι λάτρεις της μουσικής, οι αναγνώστες, οι περιπατητές του πάρκου, οι οικογένειες και οι περιστασιακοί επισκέπτες θα θεωρήσουν ότι ο τόπος ήταν πάντα εκεί με τη μορφή που τον αντικρίζουν.

Η φωτογράφιση της Πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα υπήρξε επιθυμία πολλών ετών. Από την πρώτη στιγμή που είδα το κτίριο να στέκεται με στιβαρότητα στο κέντρο της πόλης η ματιά μου εγκλωβίστηκε στον αντικατοπτρισμό των τεσσάρων πανομοιότυπων όψεων προς κάθε κατεύθυνση. Το κτίριο σχεδιάστηκε από τον Walter Gropius, έναν από τους πιο διάσημους εκπροσώπους της φημισμένης σχολής Bauhaus και ολοκληρώθηκε στις 4 Ιουλίου 1961. Το Chancery, όπως ονομάζεται από τους εργαζόμενούς του, έχει κάτοψη τέλειου τετραγώνου με κεντρικό αίθριο, που περιλαμβάνει φυτεύσεις, δέντρα και σιντριβάνι. Η διαμορφωμένη αυλή λειτουργεί ως χώρος ψυχαγωγίας και ανάπαυλας. Εκτός από το κεντρικό αίθριο, ο Gropius χωροθέτησε μια αντανακλαστική πισίνα στην κεντρική είσοδο για να δημιουργήσει ένα ήρεμο σκηνικό και μια αίσθηση δροσιάς κάτω από τον ελληνικό ήλιο.