Αρχιτέκτων: Renzo Piano | Φωτογράφιση: 2007-2017
Επισκέφτηκα τον χώρο του Φαληρικού Δέλτα για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2007, μετά από πρόταση του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος να καταγράψω φωτογραφικά, αλλά και υπό το πρίσμα της παράλληλης ιδιότητάς μου, του αρχιτέκτονα, το χρονικό αυτού του μοναδικού για τα ελληνικά δεδομένα εργοταξίου σε σχέδια του Renzo Piano. Από τότε, αργά και σταθερά, χωρίς θόρυβο και εντάσεις, το τοπίο έχει αλλάξει ριζικά. Εκατοντάδες εργάτες και μηχανικοί εγκαταστάθηκαν στο εργοτάξιο και βαριά μηχανήματα άρχισαν τη δουλειά τους, αναπλάθοντας για πάντα αυτόν τον τόπο, μετατρέποντάς τον σταδιακά από εγκαταλελειμμένο αστικό κενό σε πολιτιστικό και καλλιτεχνικό κέντρο της πόλης.
Κατά τη διάρκεια της κατασκευής του Κέντρου Πολιτισμού, είχα την ευκαιρία να είμαι προνομιακός θεατής ενός τοπίου σε μετάβαση. Όταν το έργο ολοκληρωθεί και ανοίξει τις πόρτες του στο κοινό, οι καθημερινοί χρήστες του, οι λάτρεις της μουσικής, οι αναγνώστες, οι περιπατητές του πάρκου, οι οικογένειες και οι περιστασιακοί επισκέπτες θα θεωρήσουν ότι ο τόπος ήταν πάντα εκεί με τη μορφή που τον αντικρίζουν.
Τα διαδοχικά στάδια της κατασκευής του και η ανθρώπινη προσπάθεια πίσω από αυτά θα υποχωρήσουν σιγά-σιγά στη μνήμη, καθώς η λειτουργία του Κέντρου θα επισκιάσει όλες τις εφήμερες φάσεις δημιουργίας του.
Αποτελεί ελπίδα ότι οι φωτογραφίες της κατασκευής του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος θα διασώσουν το ελάχιστο απαραίτητο ίχνος των μεγάλων αλλαγών που έλαβαν χώρα στο τοπίο αυτό, πριν η δυναμική του σημαντικού τελικού αποτελέσματος τις καταστήσει αυτονόητες και δεδομένες. Φωτογραφίες οι οποίες σε κάθε στιγμή θα μεταφέρουν τα νέα της ημέρας, την ανάμνηση του παρελθόντος και την προσμονή για αυτό που έρχεται.