Ολοκλήρωση ενότητας: 2004
Η φωτογραφία τοπίου μπορεί να μας προσφέρει τρεις ποιότητες: γεωγραφία, αυτοβιογραφία και μεταφορά. Αυτό που ο φωτογράφος τοπίου προσπαθεί παραδοσιακά να κάνει είναι να δείξει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον με μιας. Θέλεις φαντάσματα, τα καθημερινά νέα και προφητεία.
Robert Adams
Η φωτογράφιση της Εγνατίας οδού βασίστηκε στην επιθυμία να βρεθεί κανείς παρών στην γέννηση ενός τοπίου, προνομιακός παρατηρητής ενός κλειστού, έντονου τοπίου σε μετάβαση. Ένα ‘ενδιάμεσο’ τοπίο εν τη γενέσει του.
Η φωτογράφιση έλαβε χώρα καθ’ όλο το μήκος του άξονα των 680 χιλιομέτρων, δίνοντας έμφαση στη διαδικασία της αλλαγής, στην ενδιάμεση κατάσταση του τοπίου και όχι στη τελική του μορφή.
Κίνητρο υπήρξε η αναζήτηση του τρόπου που προσλαμβάνει και αντιδρά κανείς στο φυσικό αλλά και στο ανθρωπο-ποιημένο τοπίο. Η πρόθεση ήταν να προταθούν «νέες ιστορίες» για το τοπίο και ταυτόχρονα να «διασωθούν» οι εφήμερες φάσεις του.
Το τοπίο που δημιουργήθηκε με την κατασκευή της Εγνατίας Οδού έπαψε να υφίσταται με την τελική παράδοση του έργου. Σταμάτησε να υπάρχει ή να παρατηρείται καθώς η λειτουργία του επισκιάζει, πλέον, οποιαδήποτε άλλη του ποιότητα. Αποτελεί προσωπική ελπίδα ότι οι φωτογραφίες αυτές αποτελούν το ελάχιστο απαραίτητο ίχνος των σημαντικών αλλαγών που έλαβαν χώρα στο τοπίο αυτό, πριν θεωρηθεί δεδομένο.